Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

Այս օրերին երկրորդ նախագահի կողմնակիցները (նրանցից շատերին Ռոբերտ Քոչարյանի թիմ անվանելը նրա հանդեպ անհարգալից կլիներ, թեև դա արդեն քաղաքական սելեկցիոն բլոկի խնդիրն է) ակտիվորեն սկսեցին հարցեր բարձրացնել, որոնց մեր գործընկերները վաղուց տվել են հստակ պատասխաններ։ Բայց եկեք փորձենք հասկանալ ոչ թե պատասխանները, այլ հենց այդ հարցերի իմաստը։

 

2008-ից հետո Հայաստանի Հանրապետական կուսակցությանը (ՀՀԿ) վիճակված էր ոչ միայն պայքարել ժողովրդի և հայրենիքի շահերի համար քաղաքական առաջնագծում, այլև հետ մղել հարվածները թիկունքից։ Այդ թիկունքը ներսի՞ց էր, թե՞ ապահովվում էր դրսից՝ արդեն այլ քննարկման թեմա է։ Մեր կուսակցության փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը մի քանի օր առաջ իրավիճակը նկարագրեց շախմատային լեզվով, բայց, թվում է, շատերը դա չհասկացան։ Փորձենք բացատրել բասկետբոլով։

Fair Play-ի բացակայություն

2008-2018 թվականներին Հայաստանում բազմիցս փորձեր արվեցին զավթել իշխանությունը։ Ոչ բոլորը բացահայտ ու ակտիվ քննարկվեցին, բայց այս գործընթացում ՀՀԿ-ի և անձամբ Սերժ Սարգսյանի դեմ աշխատեց ամբողջական մանիպուլյացիոն համակարգ՝

• կարիկատուրաներ,

• պատվերով հոդվածներ,

• ֆեյք կուսակցություններ,

• տեխնիկական թեկնածուներ ընտրություններում։

Բայց երկար ժամանակ ոչ ոք չէր ասում՝ ով էր կանգնած այս ամենի հետևում։ Ինչո՞ւ։

(Բասկետբոլիստներ առանց համազգեստի տարբերանշանի՝ խաղի համար լավագույն տարբերակը չէ։)

Փաստն այն է, որ այս ուժերը վերջնական արդյունքում հայտնվում էին խաղից դուրս՝ լքելով քաղաքական դաշտը։ Ոմանք ձախողվում էին ընտրություններում, փորձում էին «ռիբաունդ» անել, բայց արդյունքը չէր փոխվում։

2012-ից ես ամեն օր վերլուծում էի տեղեկատվական հոսքերը։ Ամեն ինչ տեսանելի էր․

 

• մեղադրանքներ ամենատարբեր թեմաներով,

• նույնիսկ ԵԱՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցության դեմ քարոզչություն (այսօր քչերն են դա հիշում)։

Սակայն Սերժ Սարգսյանի դեմ արշավը միայն ջերմ Հայաստանում չէր ընթանում։ Այն նաև դրսում էր՝ շատ ավելի ցուրտ կաբինետներում։

Նպատակը պարզ էր․ իշխանություն վերցնել։ Կարևոր չէր, թե ում ձեռքերով՝ կարևոր էր վերցնել։

Քաղաքական փոխանցում՝ Հանրապետության հրապարակում

2018-ին հրապարակում հավաքվեցին բոլորը՝ բոլորը Սերժ Սարգսյանի դեմ։ Բոլորը ցանկանում էին նստել նոր ավտոբուս, բայց վերջում պարզվեց, որ դա մեկ մարդու համար նախատեսված հեծանիվ էր։

Նիկոլ Փաշինյանին գովաբանում էին նույնիսկ նրանք, ովքեր անցել էին քաղաքական երկար ճանապարհ և բարոյական իրավունք չունեին նման քայլի։

Այո, կան մարդիկ, ովքեր այսօր անկեղծ խոստովանում են՝ իրենց պայքարը ոչ թե հանուն Փաշինյանի էր, այլ Սերժ Սարգսյանի դեմ։

Ինչպես 2008-ին, այնպես էլ 2025-ին։

Այստեղ կարևոր չէր հեղափոխությունը, կարևոր էր իշխանության զավթումը։

Այսօր հարցը այլևս իշխանության փոփոխությունը չէ, այլ ոմանց համար քաոսային քաղաքական համակարգում հնարավորինս շատ ընդդիմադիր ակտիվներ հավաքելը։

 

Բայց փաստն այն է, որ 2018-ին դուք պատրաստվում էիք ՀՀԿ-ի թաղմանը, բայց հայտնվեցիք ստացիոնարի մոտ։

Մենք այս ճգնաժամից դուրս եկանք ավելի ուժեղ՝ ամրացված իմունիտետով, և երկրորդ 2018-ը ձեզ չենք թույլատրի։

Քայլային խախտում և ՀՀԿ-ի եռավոր նետումը. լրացուցիչ ժամանակ չի լինի

2021-ի ընտրություններին ՀՀԿ-ն սկզբում չէր պլանավորում մասնակցել։

Այդ ժամանակ անգամ երկրորդ նախագահի հասցեին դրական մեկնաբանություններ էին հնչում, որոնք նրա թիմը ակտիվորեն տարածում էր․

«Տեսեք, տեսեք, մենք առաջնորդներ ենք, մենք գալիս ենք»։

2021-ից հետո ՀՀԿ-ի և Սերժ Սարգսյանի դեմ հարձակումներն ավելի ակտիվացան։

Եվ այսպես՝ 2025 թվականին մենք այստեղ ենք։ Իսկ նրանք, ովքեր պայքարում էին մեր դեմ, նույն նպատակներն ունեն։

Դուք ուզում էիք առաջ անցնել, բոլորին գլխավորել ու երկմիավորանոց նետման հաղթանակ տանել։

 

Բայց ստացվեց այլ բան՝ քայլային խախտում։

Այս իրավիճակում, տիկնայք և պարոնայք, լրացուցիչ ժամանակ չի լինի։

Փաստերն ասում են հակառակը՝ գնդակը ձեր ձեռքում չէ։

Իսկ ՀՀԿ-ն՝ եռավոր նետում»։