Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

 

 

«Նիկոլիզմի հեռացումը մեկ մարդու կամ մեկ ուժի բան չէ , համազգային համախմբում է պետք։

Հաճախ եմ լսում՝ ինչու՞  ՀՀԿ-ն Նիկոլին չի հեռացնում միտքը։

Ու շատ հաճախ դա ասում են նաեւ մարդիկ, ովքեր 2018-ին  ՀՀԿ-են «մերժել»։

Հարցնում եմ՝ եղբայր, 2018-ին հրապարակում եղե՞լ ես ,չէ՞։

Ասում են ՝այո,բայց էս թերության,էն սխալի դեմ լինելով։

Ասում եմ՝ հասկացա,ավելի լավ պետություն ունենալու համար ես մեզ «մերժել»,հավատացել ես Նիկոլին,բայց խաբվել ես։

ՀՀԿ-ն իր վրայից սխալներն ու մեղքերն ուրիշի վրա չի բարդում։

Այո,եղել են կոպիտ սխալներ եւս։

 

Բայց հերիք չէ՞  դրանց մասին խոսել միայն։

ՀՀԿ-ի օրոք՝ 2016-ի  Ապրիլյան պատերազմում Ադրբեջանը  ձախողվել է։

ՀՀԿ-ի օրոք 2015-ի ապրիլին ամբողջ աշխարհը խոսում էր Հայոց ցեղասպանության դատապարտումից։

Ձեռքբերումները քիչ չեն…

 

Հիշենք, որ ՀՀԿ-ն 2018-ի ԱԺ ընտրություններին մասնակցել է «Եթե մտահոգ ես» կարգախոսով՝ զգուշացնելով մոտեցող արհավիրհքի մասին…

Ավաղ, դա «ձայն բարբառոյ անապատի էր»…

2020-ի կապիտուլյացիայից հետո ՀՀԿ-ն ազգային այլ ուժերի հետ ամիսներով դրսում միտինգ է արել,ճամփա է փակել,բռնվել է։

2021-ին պարտադրված ընտրությանն ամենավերջինն է հայտարարել մասնակցության մասին՝պայքարելով Նիկոլի ռեժիմի դեմ։

Նույնը ՝2022-ի Դիմադրության շարժման ժամանակ։

Չի ստացվել,դրական արդյունքի չենք հասել։

 

Չի ստացվել,քանի որ նաեւ ռեսուրսները չեն բավարարել։

Հանրային աջակցությունը նաեւ բավարար չի եղել։

Իհարկե,առկա է եղել նաեւ մեր՝ընդդիմադիրներիս սխալը։

Ակնհայտ է ,որ այսօր կա հանրային կոնսենսուս Փաշինյանին հեռացնելու  համար։

Անհրաժեշտ է դուրս գալ «նախկին-ներկա» արհեստական բաժանումից ու բանավեճից։

Պետք է ազգային-պետական ուժերով ու գործիչներով գիտակցել ոչ թե իշխանության գալու,այլ՝ իշխանափոխության հասնելու կարեւորությունը։

Հերիք է իրար վրա քողարկված «քարեր նետենք» ու աննպատակ մեղավորներ փնտրենք։

 

Քաղաքականության մեջ հրեշտակներ չկան, սրբեր՝ առավել եւս։

Պետք է գնալ համազգային լայն համախմբման հանուն  պետականության պահպանման ՝ մի կողմ դնելով կուսակցական  ու խմբային շահերը»։