Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

 «Երեք տարի առաջ, երբ դեռ  չէր եղել 44 օրյա պատերազմը, սկսեցի իմ  «Ծուռը նստենք»  հաղորդաշարը։

 

Լիքը սիրուն բաներ էի մտածել, ոչ ստանդարդ,  ինքնատիպ․․․Սեպտեմբերի 19-ին առաջին հաղորդումն էր, հյուրը՝ Վազգեն Մանուկյանը։ Իսկ սեպտեմբերի 27-ին սկսվեց հայրենադավ պատերազմը, հետո՝ քովիդ-մովիդ․․Ու, ամեն ինքնատիպ բան դարձավ առ ոչինչ․․Գոյաբանական այս  պայքարում, հայրենիք կորցնելու այս  դաժան իրականության մեջ։ Մնաց ցավը, ցավի մասին խոսելը, ահազանգելը, մարդկանց սթափեցնելը  եւ՝ ցավագունդը մեծացավ։

 

Մինչ այդ  կեսկատակ-կեսլուրջ մի հարց էի ուղղում հյուրերիս՝  «վերջը ի՞նչ է լինելու» ․․․Հիմա,  արդեն երրորդ տարին է, այդ հարցը իմ ամենաչսիրած հարցն է,  վախեցնող հարց է, պատասխան չակնկալող հարց՝ քանի որ էդ վերջի մեջ ենք։ Սակայն, հույսը երբեք չի մեռնում, իրեն հրամայված է չմեռնել, ապրել ու ապրեցնել։

Ու ես  մտածում եմ, թե  գիտեմ իմ չսիրած հարցի պատասխանը եւ  ասում եմ՝ վերջը լավ է  լինելու․․․» ։