Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

 

Պետք է ասել, որ տարօրինակ հոխորտանք է: 2022թ. հոկտեմբերի 6-ին Պրահայում արված քառակողմ հայտարարությամբ` հղում անելով Ալմա-Աթայի հռչակագրին, Նիկոլն ըստ էության գրեթե ճանաչել է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը: Հետագան ցույց տվեց, որ դա բավարար չէր և Ադրբեջանը փակելով Քաշաթաղի (Լաչինի) միջանցքը ավելի մեծացրեց ճնշումը Հայաստանի վրա: Նիկոլը հանաձայնվեց, որպեսզի Ստեփանակերտը «բանակցի» Ադրբեջանի հետ` ինչ-որ անհասկանալի ու չհստակեցվող իրավունքների շուրջ: Ալիևին դա ևս չբավարարեց և Ադրբեջանը պաշտոնապես սկսեց ակտիվացնել այսպես կոչվող «Զանգեզուրի միջանցքի» և «Արևմտյան Հայաստանի» թեման, իսկ Արցախի հարցում գործի դրեց «ինտեգրացիա» տերմինը: Բացի այդ, երկու օր առաջ արված հայտարարությամբ պարզվեց նաև, որ Ադրբեջանն ունի Հայաստանի հետ սահմանազատման իր պայմանները:

 

Նիկոլը քայլ առ քայլ համաձայնվում է Ալիևի բոլոր պայմաններին, բայց միևնույն է դա չի գոհացնում Ադրբեջանին: Ինչ որ նոր գործընթացներ կան, որոնք Ալիևի մոտ մտավախություններ են առաջ բերել և վերջինս անցել է տարօրինակ հոխորտանքների` պահանջելով Նիկոլից Արցախը ճանաչել Ադրբեջանի մաս, սահմանազատման իրենց պայմաններով հանձնել Հայաստանի որոշ տարածքներ, վերականգնել ադրբեջանցիների վերադարձն ու իրավունքները Հայաստանի տարբեր տարածքներում: Գուցե առաջիկայում այլ պահանջներ ևս ի հայտ գան: Հատկանշական է նաև այն, որ Բաքվի բռնապետը կրկին խոսել է Հայաստանում ոտքի կանգնող «ռևանշիստական» ուժերի մասին` փարատելով Ադրբեջանցիների երևացող վախերը:

 

Դատելով տարածաշրջանում եփվող իրավիճակից` ներքին և արտաքին տարբեր պատճառներով Ադրբեջանն իրականում վախենում է նոր պատերազմի սանձազերծումից: Որովհետև դրա հետևանքները կարող են չափազանց անկանխատեսելի լինել: Սակայն ինչ-որ արտաքին ուժեր կարծես ստիպում են Ալիևին նետվել նոր ռեգիոնալ պատերազմի հորձանուտ, որտեղ Ադրբեջանը ևս գլոբալ խաղի զոհ դառնալու մեծ հավանականություն ունի: Այլապես ի՞նչ իմաստ ունի կրկին շանտաժով վախեցնել ազգակործան Նիկոլին, ով իր հայտարարություններով արդեն իսկ ընդունել է Իլհամի և թրքամետ ուժերի թելադրած խաղի կանոնները` հատկապես Արցախի հարցում:

Պատահական չէր ասում 3-րդ նախագահ Սերժ Սարգսյանը, որ բանակցողին փոխել է պետք: Ռեգիոնալ շահերի բախման նոր շրջափուլում, հայ ժողովրդի շահերի համար կարող է նոր պատուհան բացվել և չի կարելի կորցնել ևս մեկ պատեհ հնարավորություն» :