Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

Ե՞րբ կպայթի, ի՞նչ ուժգնությամբ, ի՞նչ եղանակով ու  ի՞նչ կմնա դրանից հետո հայտնի չէ որևէ մեկին, անգամ նրանց ովքեր Հայաստանը դարձրին այսչափ դյուրավառ:

 

Հանգիտս նստելն ու  ոչինչ չանելը դառնում է հանցավոր անգործություն:  Այս առումով  օրհասական հարց է դառնում, հային համախմբելը նոր բանաձևի,  նոր գործողությունների ու նոր արդյունքի շուրջ: 

Այսօր ի զորու չենք հանուն կյանքի ու արդարության մղվող պայքարում լինել առաջամարտիկ:

 

Դա իբր քիչ է, Հայաստանի  գոյության պայքարի չնվազող դեռ մի բան էլ օրեցօր ուժգնացող վտանգը կախված է օդում:  Ցավոք, սա էլ չի ամրանում գիտակցության մեջ այնքան որ դառնա այդ պայքարի բանալին: 

Մեր բոլորի ջանքերով պետք է գտնել այն ալգորիթմը, այն ուժը, որը կդարձնի ստեղծված խնդիրների գիտակցումն անառարկելի:  Պայքարը կդարձնի  յուրաքանչյուրիս գիտակցության մասնիկը: 

Եթե հիմա դա չարվի, եթե զգոնությունը մնա նման բթացված մակարդակի, ապա շատ արագ հերթական արհավիրքների ժամանակ միակ բանը մնալու է, դե երևի այդպես էր պետք, իրականում դատարկ արդարացումը:  

Մեր անգործության, անճարության, անկարողության ու սեփական ուժերի նկատմամբ չհաղթահարվող անկարողության զգացումն անցնելու է միայն գործողություններով:

 

Այս փնտրտուքներով էլ մենք որպես ընդդիմադիրներ պետք է շարունակենք մեր գործունեությունը մի կողմից փորձելով գնահատել իրավիճակը, մյուս կողմից հակազդել այդ նույն իրավիճակին»: