Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

 

Կարո՞ղ էինք մենք, ընդդիմադիրներս օգտվել այս առիթից ու գնալ ՌԴ դեսպանատան մոտ ցույց անելու, կարո՞ղ էինք պահանջել Փաշինյանից դուրս գալ ՀԱՊԿ-ից և դրանով քաղաքական դիվիդենտներ հավաքել: Իհարկե այո:

 

ԲԱՅՑ

 

Աշխարհաքաղաքական ստեղծված իրավիճակում պետք է ռացիոնալ գնահատել այն ինչ ունենք:

Առաջինը պետք է հարց տալ ինքներս մեզ.

Ի՞նչ կարող է Հայաստանը տալ աշխարհին: Պատասխան՝ ոչինչ:

Վրաստանը մեկ տասնյակ տարուց ավել փորձում է մտնել ԵՄ և ՆԱՏՕ: Մտե՞լ է՝ ոչ: 

Ուկրաինան փորձում է մտնել ԵՄ և ՆԱՏՕ: Մտե՞լ է՝ ոչ:

Հիմա անցնենք մեզ և Ադրբեջանին:

 

Ալիևը IGB գազի փոխկապակցիչ կայանքի գործարկման արարողության ժամանակ  հայտարարել է Եվրոպա բնական գազի մատակարարումները կրկնապատկելու Ադրբեջանի մտադրության մասին:

Ի՞նչ կարող է տալ Հայաստանը ԵՄ-ին այս ամենի ֆոնին՝ ոչինչ:

Հիմա անցնենք անվտանգության տեսական գործընկեր ԵՄ-ին:

Արդյո՞ք ԵՄ-ն կարողացել է լուծել Թուրքիայի և Հունաստանի միջև առկա խնդիրները: Իհարկե ոչ: 

Արդյո՞ք Ուկրաինան նույն Հայաստանն է: Իհարկե ոչ:

 

Եթե ակնկալում եք, որ ԵՄ-ն կաջակցի Հայաստանին այնպես, ինչպես Ուկրաինաին, ապա պատրաստ եղեք հարձակվել 102 ռազմաբազայի վրա, Արցախում տեղակայված ռուս խաղապահների վրա, հուրս գալ ԵԱՏՄ-ից և ԵՄ-ից, կռվել եվրոպական զենքով ընդդեմ ռուսի մինչև վերջին հայը, այնպես, ինչպես ԵՄ-ն աջակցում է Ուկրաինաին ընդդեմ ՌԴ-ի մինչև վերջին ուկրաինացին:

Պատրաստ եղեք, որ այդ դեպքում ՌԴ-ից կարտաքսվեն բազմաթիվ հայեր, որոնց տրանսֆերտներով շնչում և ապրում է Հայաստանի մի մասը: Պատրաստ եղեք, որ էներգակիրները ավելի բարձր գնով կսպառեն Հայաստանում: 

ՌԴ-ի և արևմուտքի միջև առկա ճգնաժամը ավելի խորն է, քան Կարիբյանը ու տվյալ իրավիճակում ցանկացած պետություն, որը կտրուկ քայլերի կգնա, կդառնա ՌԴ-ի թշնամին:

 

Անցնենք թրենդային զապաս պլանին՝ Իրանին:

Իրանի հետ մեր շահերը այսպես ասած բռնում են բացառապես Սյունիքով: Ոչ ամբողջ ՀՀ-ով, ոչ Արցախով, որի վերաբերյալ Իրանը շնորհավորել էր Ադրբեջանին: Բացառապես Սյունիքով:

Մենք ամեն օր նոր դաշնակից փնտրող ժողովուրդ ենք ու դրա մեջ իրենց մեծ մեղավորությունը ունեն հանրային տրամադրությունների վրա ազդող քաղգործիչները և փորձագետները: Առկա իրավիճակում նման քայլերի գնալը ոչ այլ ինչ է, քան սրիկայություն:

 

Ռուսի ստրուկ, Պուտինի ագենտ, ԿԳԲ-շնիկ ու նմանատիպ տխմար մեկնաբանությունների հնարավոր հեղինակներին մի բան կասեմ: Ես բնավոր գոհ չեմ այն իրավիճակից որ մենք ունենք: Բայց մի բան է, երբ դու փորձում ես ժգուտով դադարեցնել արնահոսությունը, որը սակայն ամբողջովին չի դադարեցվում և մեկ այլ բան է, որ այլ ժգուտ չունենալով, զուտ երազանքների մեջ ընկնելով քցում ես մեկը և հույս ունենում, որ կհայտնվի նորը, այնինչ արնաքամ լինելու ու մահանալու հավանականությունը ավելի մեծ է:

 

Հ.Գ. Ոտքներս մեր վերմակի չափ պետքա մեկնենք: Դայա իրողությունը, մեծ-մեծ խոսալով չի էտ անտերը»: