Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

«Բրյուսելի համար այլեւս չկա Ղարաբաղ եւ հայ ռազմագերիների խնդիր» պնդմանս համար հիմք է հանդիսացել 18-20 էջանոց մի պաշտոնական փաստաթուղթ , որ մի քանի օր առաջ հայտնվել է իմ ձեռքում:

Փաստաթուղթը պատրաստվել է Եվրոպական հանձնաժողովի կողմից, հրապարակվել է այս տարի հուլիսի 15-ին եւ կոչվում է «Ադրբեջանի հետ գործընկերության իմպլեմենտացիայի զեկույց»:

ԵՄ-Ադրբեջան գործընկերության խորհրդի նիստին ընդառաջ եվրոպացիները պատրաստել են մի զեկույց, որտեղ ամփոփված են Ադրբեջանի հետ իրենց հարաբերությունները, գնահատականները, տարբեր ոլորտներում արձանագրված խնդիրները, հաջողությունները:

Դա պաշտոնական փաստաթուղթ է՝ ստորագրված Եվրոպայի հանձնաժողովի գլխավոր քարտուղարի կողմից և պատրաստվել է արտաքին և անվտանգային հարցերով եվրոպական հանձնաժողովի բարձրագույն հանձնակատար ժոզեպ Բորելի գրասենյակի կողմից:

Սա հերթական փաստաթուղթն է, որտեղ նաեւ արծարծվում են կամ պիտի արծարծվեին մեր խնդիրները, եթե ունենայինք նորմալ իշխանություն, հիշենք նաև վերջերս կնքված գազային համաձայնագիրը (մանրամասները տես այստեղ ՝ https://www.facebook.com/armen.ashotyan/videos/938036240928968)

Ադրբեջանի հետ հարաբերությունների համատեքստում ԵՄ-ն գնահատական է տվել նաև տարածաշրջանային անվտանգային խնդիրներին, զարգացումներին և ամբողջ տեքստում գեթ մեկ անգամ չկա «Լեռնային Ղարաբաղ» եզրույթ:

Խոսելով հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների մասին՝ պաշտոնական Բրյուսելը ամբողջությամբ հրաժարվել է «Լեռնային Ղարաբաղ» ձեւակերպումից եւ ընդամենը մեկ անգամ օգտագործված է ադրբեջանցիների կողմից հանդուրժվող «Ղարաբաղ» բառը:

ԵՄ պաշտոնական արձանագրումով Լեռնային Ղարաբաղ գոյություն չունի և սա հետեւանք է Նիկոլ Փաշինյանի դավաճանական, տգետ քաղաքականության:

* ԻՆՉՈՒ՞

ԵԽ նախագահ Շարլ Միշելի նախագահությամբ եւ միջնորդությամբ Նիկոլ Փաշինյանի եւ Ալիեւի վերջին բրյուսելյան հանդիպումից հետո Շարլ Միշելը կողմերի հետ համաձայնեցված պաշտոնական «պրես-ռելիզ» թողարկեց, որտեղ «Լեռնային Ղարաբաղ» եզրութ ընդհանրապես օգտագործված չէր և նշվում էր «Ղարաբաղի էթնիկ հայեր» ձևակերպումը. այս նույն ձեւակերպումները արդեն տեղ են գտել ոչ թե «պրես-ռելիզում», այլ պաշտոնական գնահատականի մեջ, ԵՄ պաշտոնական փաստաթղթերում:

Սա Բրյուսելում Նիկոլ Փաշինյանի համաձայնվելու հետեւանք է՝ «Լեռնային Ղարաբաղ» այլեւս գոյություն չունի, կա «Ղարաբաղ», որտեղ կան էթնիկ հայ բնակիչներ:

Սա է Նիկոլի պատճառով ԵՄ կողմից բաց կերպով մատուցվող քաղաքականությունը, այն դեպքում, երբ Սերժ Սարգսյանի թողած ժառանգությամբ՝ 2017 թ. ստորագրած ԵՄ-Հայաստան համապարփակ և ընդլայնված գործընկերության համաձայնագրով ֆիքսված էր ոչ միայն «Լեռնային Ղարաբաղ», այլ նաև «Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգավորման սկզբունքները», այդ թվում՝ ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը:

ԵՄ այս պաշտոնական փաստաթղթով հայ ռազմագերիների մասին խոսվում է մի անգամ ընդամենը, որ նոյեմբերի 10-ից հետո ԵՄ-ն քանիցս կոչ է արել ազատել պահվող անձանց:

Ուրիշ ոչինչ և դա այն դեպքում, երբ կա առանձին կտոր Ադրբեջանում մարդու իրավունքների խախտումների, կալանքների, հետապնդումների , կտտանքների, տանջանքների մասին, բայց ոչ մի խոսք հայ ռազմագերիների խնդրի, նրանց նկատմամբ բռնությունների, շինծու դատավարությունների մասին:

Վստահ եմ, որ ո՛չ ԱԳՆ-ն, ո՛չ ԱԽՔ-ը չեն կարդացել այս փաստաթուղթը, որտեղ կան ձևակերպումներ, որոնք անգամ այս իրավիճակում կարելի է փորձել օգտագործել Ադրբեջանի հետ դիվանագիտական «կռիվներում»՝ Բրյուսելում:

1. Ազգային փոքրամասնությունների մասին արձանագրվում է, որ Ադրբեջանում այսօր ապրող ապրող ազգային փոքրամասնությունները զրկված են օրենսդրական մեխանիզմներից, որպեսզի կարողանան ամբողջությամբ իրացնել իրենց իրավունքները:

Սա լրջագույն «կռվան» է ասելու ՝ guys, դուք եք փաստում, որ Ալիևը չի կարողանում և չի ուզում պաշտպանել փոքրամասնությունների իրավունքները, ու՞ր եք Արցախը ցանկանում բռնակցել Ադրբեջանին:

2. ԵՄ-ն դեռ արձանագրում է, որ վերջին պատերազմի ժամանակ կատարված պատերազմական հանցագործությունները պետք է հետաքննվեն:

44-օրյա պատերազմի ընթացքում կան արձանագրումներ, փաստական ապացույցներ, որ Ադրբեջանը գործել է պատերազմական հանցագործություններ ՝ գլխատումներից մինչ ֆոսֆորային զինամթերքի օգտագործում:

Եթե Հայաստանի իշխանությունները թուրքին չներեին մեր անունից, կհետապնդեին, որպեսզի ագրեսոր պետությունը պատժվի:

Իշխանափոխության դեպքում դեռևս հնարավոր է ԵՄ-Ադրբեջան նոր համաձայնագրի նախապատրաստական աշխատանքների ավարտին Բրյուսելում աշխատանքներ տանել, որպեսզի առնվազն մի շարք թեմաներ՝ ռազմագերիներ, հայկական մշակութային ժառանգություն, ադրբեջանական ագրեսիայի դատապարտում և այլ կարևոր թեմաներ դրվեն որպես նախապայման: