Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

 

Աշոտյանի խոսքով, Արցախում 44-օրյա պատերազմից հետո դիվանագիտական անցուդարձը մեր շուրջ չէր դադարելու, ինչը բնական է:

 

"Արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունները բերեցին փաթաթեցին մեր վզին, որպես, իբրև թե, լուծում, մինչդեռ արտահերթ ընտրություններից առաջ կար կայուն տպավորություն, որ ինքն արդեն տվել է որոշակի խոստումներ Ալիևին, վստահաբար` Պուտինի ներկայությամբ, և Ռուսաստանի Դաշնության պահվածքը ես հենց դրանով եմ բացատրում, որ կա կուլուարային պայմանավորվածությունների փաթեթ, որը Հայաստանի ազգային և պետական շահերի հաշվին է: Ես համոզված եմ, որ այդ խոստումների փաթեթը տրվել է մինչև ընտրություններ, որոնցում նա վերընտրվեց, իսկ ժողովրդից այսպես ասած ստացած քվեն նրան հիմա պարտավորեցնում է կատարել ստանձնած պարտավորությունները",- ասաց մեր զրուցակիցը:

 

Քաղաքական գործիչը վստահ է՝ Փաշինյանը այժմ  փորձում է "թռնել" այդ պարտավորություններից, հայացքը ուղղելով դեպի Արևմուտք, լավ օգտագործելով նաև այն հանգամանքը, որ արևմտյան երկրները հատուկ ուշադրության կենտրոնում են պահում Հայաստանի սահմաններին տիրող իրավիճակը: Մինչդեռ, շարունակեց Արմեն Աշոտյանը, այդ խոստումները  տրվել են Ռուսաստանի ներկայությամբ.

 

"Փաշինյանի կողմից վարվող քաղաքականությունն այսօր հետևյալն է՝ մաքսիմալ փորձել ձգել ժամանակը, մինչև Ռուսաստանից վերջապես կկարողանա թեքվել Արևմուտքի գիրկը՝ հույս ունենալով, որ հայտնվելով այդտեղ նա կարողանալու է խուսափել կյանքի կոչել Ադրբեջանին տված խոստումները և, այսպես ասած, ապահովագրել իրեն, ինչը ես որակում եմ որպես հերթական տգետ ու դավաճանական քայլ",- ասաց Աշոտյանը:

 

Նրա խոսքով, ստեղծված բարդ իրավիճակի և այս ամենի հիմքում հենց Նիկոլ Փաշինյանն է, որովհետև թեև Ադրբեջանի սանձարձակ պահվածքը մշտապես այսպիսին է եղել, բայց այս ինքնավստահությունն ու լկտիությունը, որով դա արվում է և՛ նոյեմբերի 9-ի, և՛ հունվարի 11-ի հայտարարություններից հետո վկայում է այն մասին, որ Փաշինյանը լրացուցիչ պարտավորություններ էլ ունի, որոնք այսօր Ալիևը փորձում է ստանալ իրենից:

 

Այս ամենի ֆոնին ուժգնացող հակառուսական տրամադրությունները, դրանց տարածման միտումները մեր երկրում, ըստ Աշոտյանի, շատ վտանգավոր են.

 

"Ռուսաստանին մենք ընդհանրապես որևէ բանում մեղադրելու տեղ չունենք երկու կարևոր պատճառներով. նախ, եթե մեզ ներկայացնող անձը չի պաշտպանում ՀՀ շահերը, ինչո՞ւ պետք է Պուտինը դա անի: Եվ երկրորդ. եթե առաջին պատերազմի պարտության մեղավորը, ոչ միայն խորհրդանիշը, այլև մեղավորը ստանում է գոնե դրսի աչքերում ժողովրդի աջակցությունը, ապա ինչո՞ւ մեղադրենք ուրիշներին, եթե ինքներս մեր արժանապատվության պայքարի մեջ բծախնդիր չենք եղել մեր ընտրության հարցում",- հավելեց մեր զրուցակիցը: