Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

 

«Արցախի հիմնահարցի և ՀՀ արտաքին քաղաքականության ուրվագծման վերաբերյալ։

Հայ հանրության, ՀՀ քաղաքացիների մոտ այս երկու տարիների ընթացքում բազմաթիվ հարցեր են կուտակվել կապված Արցախյան բանակացային գործընթացի, ընթացիկ իրավիճակի և հնարավոր հանգուցալուծումների վերաբերյալ: Հարցերը հիմնականում մնում են անպատասխան եթե չասեմ ամբողջությամբ անորոշության մեջ են, որովհետև ամեն անգամ երբ փորձում ես հասկանալ թե ինչպիսի իրավիճակ է տիրում այս հարցի շուրջ ավելի էս խճճվում:

 

Նիկոլ Փաշինյանը ՄԱԿ-ի ամբիոնը, որը բոլոր ղեկավարների կողմից մշտապես օգտագործվել է որպես ազգային շահերի և միջազգային հարթակում իրենց դիրքորոշումների առաջմղման հարթություն Նիկոլ Փաշինյանը խոսում է ՄԱԿ-ից: Իմանալով, որ ամենայն հավանականությամբ հայաստանի անունը գոնե թե արցախյան հիմնահարցի տիրույթում շոշափվելու է ու ոչ մեր տեսակյունից:

 

Մեկ անգամ չլսեցինք Արցախի ժողովրդի իրավունքների մասին:

Չլսեցինք քրիստոնյա առաջին երկրի ղեկավարի հիշատակումը Սուրբ Սոֆիայի տաճարը մզկիթի վերածելու մասին դիտարկումներ, երբ ողջ քրիստոնյա աշխարհն է շատ բուռն ու էմոցիոնալ արձագանքել այդ հանգամանքին:

 

Չլսեցիք թուրքիայի ագրեսիվ ու հրահրող քաղականության մասին ուղղակի կամ թեկուզ անուղղակի ակնարկներ այն բանի, որ վերջինս որևէ հարևանի հետ հաշտ չէ: Սիրիայում բանակ ունի, հիմա իր Նատոյի դաշնակցի ու հարևան Հունաստանի հետ է սրել իրավիճակը։ Չլսեցիք, որովհետև Նիկոլ Փաշինյանը նպատակ չունի հայկական շահը առաջմղել, ո՛չ երկրի ներսում, ո՛չ էլ առավել ևս միջազգային հարթակներում:

 

Հայկական պետությունների չորս պաշտոնյաներ տարբեր իրարամերժ պնդումներ Արցախյան հիմնահարցի շուրջ։

Ամենամեծ հաջողությունը, որ Նիկոլն ունեցել է արցախյան հիմնահարցի շուրջ դա իրենց ենթակայության տակ գտնվող էջերով տարածելն էր իբր Նիկոլը հող է հանձնում, Արցախն է տալիս: հետո հաճույքով հերքում են ու ասում հանձնող լինեինք կհանձնեիք: Սա է ամենամեծ մանիպուլատիվ «հաջողությունը»։

 

Որևէ հարցի պատասխան չի տրվում։

 

Մինչև չլինեն պատասխաններ, խոսել հաջորդիվ անելիքների մասին հնարավոր չի լինի»: