Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

Երկու օր շարունակ քաղաքական և քաղաքագիտական հանրությունը քննարկում է Ստեփանակերտում տեղի ունեցած հայկական երկու պետությունների Անվտանգության համատեղ նիստը, ինչպես նաև նիստի ընթացքում վարչապետ Փաշինյանի և Արցախի նախագահ Բակո Սահակյանի ելույթները:

 

Փաշինյանի ելույթը ոչ միայն կատարյալ չէր, այլ տեղ-տեղ պարունակում էր մտահոգիչ և վտանգավոր թեզեր:

 

Արձանագրենք. 

 

Եթե Արցախի նախագահ Բակո Սահակյանը իր ելույթում խոսում է Արցախի հանրապետության միջազգային ճանաչման մասին, ապա Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը խոսք անգամ չի ասում Արցախի հանրապետության միջազգային ճանաչման վերաբերյալ:

Կրկնում եմ՝ Փաշինյանի ելույթում Արցախի հանրապետության միջազգային ճանաչման անհրաժեշտության մասին որևէ բառ չկար:

 

Նիկոլն իր ելույթում գիտակցված կամ ենթագիտակցաբար օգտագործում է Ղարաբաղի հայություն եզրույթը, որը, չեմ կարծում, թե հաջող ձևակերպում է, մասնավորապես, նաև բանակցությունների կամ հրապարակային ելույթների ժամանակ:

 

Հիշեցնեմ, որ Արցախը իր անկախությունը հռչակել  է ԽՍՀՄ ներքին օրենսդրության և միջազգային գործող բոլոր իրավական նորմերին համապատասխան դեռևս 1991թ. սեպտեմբերի 2-ին, իսկ նույն թվականի դեկտեմբերի 10-ին կրկին ԽՍՀՄ-ում գործող օրենսդրության համաձայն՝ Արցախը հանրաքվեի միջոցով անկախացել է ԽՍՀՄ-ից:

 

Ի գիտություն Փաշինյանի՝ տեղեկացնեմ, որ Արցախում ապրող ընտրության իրավունք ունեցող քաղաքացիների  82,2 տոկոսը, այսինքն՝ 108,736 մարդ  մասնակցել է հանրաքվեին, որից ընտրություններին մասնակցածների 99 տոկոսը, այսինքն՝ 107, 648 քաղաքացի «այո» է ասել Արցախի անկախությանը: 

 

Հետևաբար, Արցախի հանրապետության անկախության օգտին արտահայտվել են Արցախում ընտրության իրավունք ունեցողների 80 տոկոսից ավելին, իսկ ընտրություններին մասնակցածների 99 տոկոսը: 

 

Ուստի, Փաշինյանի արտահայտած Ղարաբաղի հայություն միտքը կամ եզրույթը կարծում եմ՝ այդքան էլ նպատակահարմար չէ:

 

Սա միջհամայնքային վեճ չէ, սա Արցախում ապրող քաղաքացիների որոշումն է, և բոլորը պետք է հարգեն և հաշվի նստեն այդ որոշման հետ:

 

Փաշինյանը հայտարարում էր, որ Արցախյան կարգավորման գործընթացում նրա ծրագիրը նման չէ ոչ առաջին, ոչ երկրորդ և ոչ էլ երրորդ նախագահների ռազմավարությանն ու հայեցակարգին, և նա 

ունի հայանպաստ ծրագիր կամ հայեցակարգ:  

Ու՞ր է այդ հայեցակարգը, բա ասում էր հայանպաստ ծրագիր ունեմ արցախյան հարցում: Չլսեցինք դա:

 

Համանախագահների հայտարարությունից պարզ դարձավ, որ նրանք չեն պատրաստվում ղարաբաղյան կարգավորման հետ կապված նոր փաթեթ կամ փաստաթուղթ քննարկել Փաշինյանի հետ:

 

Սակայն ամիսներ առաջ Փաշինյանը խորհրդարանում հայտարարում էր, որ նախկին իշխանությունները բանակցել են բացառապես հող հանձնելու վերաբերյալ և կան փաստաթղթեր: Հիմա, հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ չկան բանակցությունների նոր փաստաթղթեր, կամ Փաշինյանն ինքն է պատրաստվում հող հանձնել կամ ստել է: Թող որոշի ինքը:

 

Եվ վերջում, եթե Արցախի նախագահը չմասնակցի Ալիև-Փաշինյան առաջիկա հանդիպմանը, ուրեմն Փաշինյանը հերթական անգամ սուտ խոստում է տվել:

 

Հ.Գ. Սպասում եմ օտարերկրյա գործակալների Փաշինյանի ցուցակին