Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

- Ստրասբուրգում վարչապետ Փաշինյանի ելույթից հետո Եվրախորհրդարանի ողջ կազմը հոտնկայս ծափահարում էր, ի՞նչ գնահատական կտաք դրան:

 

- Որ ծափահարեցին, ի՞նչ` Արցախը հե՞տ բերեցին, թե՞ արցախահայությունը վերադարձավ Արցախ:

 

- Ո՛չ մեկը, ո՛չ էլ մյուսը: Բայց հնչեցին բավականին կոշտ հակառուսական հայտարարություններ Փաշինյանի կողմից: Նա հերթական անգամ մեղադրեց Ռուսաստանին, ռուս խաղաղապահներին` Արցախի հայաթափման համար: Ի՞նչ ազդեցություն կարող է ունենալ այս ելույթը հետագայում: Եվրոպացիները կգնահատե՞ն, իսկ ռուսական կողմն ինչպե՞ս կարձագանքի:

 

- Ինձ համար գոյություն ունի հայկական հարց եւ Հայաստանի Հանրապետություն: Այսօրվա Արցախի իրավիճակն ու կարգավիճակը հայաթափված լինելն է: Այդ միջոցառումը, որին հրավիրել էին Նիկոլին, Նիկոլն էլ գնաց, ելույթ ունեցավ, ու իրեն ծափահարեցին, այդտեղ չկար ոչ մի ազնվություն, ոչ մի անկեղծություն: Փոխարենը կար հերթական սադրանք, սա հերթական միջոցառումն էր, որի ժամանակ փորձ արվեց նորից պոկել Հայաստանը Ռուսաստանից՝ Հայաստանը դարձնելով Վրաստան, Ուկրաինա, Աբխազիա: Մենք ականատես ենք եղել, թե ինչ եղավ Վրաստանի հետ, ինչ է տեղի ունենում այժմ Ուկրաինայում: Կորուստներ, տնտեսական ճգնաժամ: Արդյունքում ոչ մի բանով չեն շահել այդ պետությունները, ուղղակի գոնե նրանք ահռելի տարածքներ ունեն, իրենց աչքին չեն երեւում իրենց կորուստները, իսկ մեզ՝ հայերիս համար արդեն նույնիսկ շարժվելու տեղ չկա: Ինձ համար գոյություն ունի այս պահին միայն Արցախի հարցը: Այդ հանդիպմանն անգամ չխոսվեց Արցախում տեղի ունեցած էթնիկ զտման մասին: Չէ՞ որ Փաշինյանն ասում է, որ ապահովելու են արցախահայության իրավունքներն Արցախում: Բայց այսօր հետքայլ ենք արել ինքնորոշման իրավունքից: Տարիներ շարունակ բանակցության սեղանին եղել է տարածքային ամբողջականության, ազգերի ինքնորոշման հարցը: Բազմիցս ասել եմ, հիմա էլ կասեմ` որոշողը մարդն է եւ մարդն է որոշում՝ տվյալ տարածքում ինչ կարգավիճակով ապրի: Մեկ անձը չի կարող որոշել ողջ ժողովրդի համար: Հետքայլ` հետքայլի ետեւից: Իշխանությունները կենցաղային մակարդակի որոշակի հարցեր են լուծում, օրինակ՝ հայտարարում են, որ արցախցիները ստանում են 100 հազարական դրամներ: Փաստորեն, 30 տարի պայքարել ենք, 3 պատերազմ ենք տարել, 12 հազարից ավելի զոհ ենք տվել, որ այսօր արցախցիներին 100 հազար դրամով ապահովենք: Վերադառնանք Ստրասբուրգի հավաքում տեղի ունեցած հանդիպմանը` այնտեղ չկար ոչ մի ազնվություն, ոչ ոք չէր ցանկանում մեր վիշտը կիսել եւ աջակցել մեզ:

 

- Այդ դեպքում ո՞րն է Արեւմուտքի նպատակը:

 

- Արեւմուտքից ամպագոռգոռ ու լալահառաչ հայտարարություններ անելով հարց չի լուծվում: Նիկոլն ասում է, որ եվրոպացի դիտորդները մասնակցել են անվտանգության խնդիրներին, բայց այդ եվրոպացի դիտորդների աչքի առաջ էթնիկ զտում տեղի ունեցավ, մեր ու մանուկ կոտորվեցին, ու բոլորը լռեցին:

 

- Իշխանությունն ասում է` ռուսներն էին արցախցիների անվտանգության երաշխավորը, եւ նրանք փաստացի չկարողացան իրենց աշխատանքը պատշաճ իրականացնել:

 

- Իհարկե, ռուսները ոչ միայն անվտանգության երաշխավորն էին, այլեւ Լաչինի միջանցքը պետք է կարողանային պահել, ռուսները եթե թուլացել էին Ուկրաինայի պատճառով, պետք է ազնիվ լինեին եւ պարզ խոսեին կամ գուցե ասել են, սակայն մերոնք են անազնիվ գտնվել այդ հարցում, չեմ կարող հստակ ասել: Ռուսներն ունեն իրենց մեղքի բաժինը, որ մեծ է ու բավականին ծանրակշիռ: Եթե կա նոյեմբերի 9-ի փաստաթուղթը, որին հղում են անում, ապա Ռուսաստանը պետք է համապատասխան կետերը կյանքի կոչեր, սակայն կա՛մ Ռուսաստանն ի զորու չի եղել, կա՛մ էլ թուրք-ադրբեջանական տանդեմն ավելի ուժեղ է գտնվել, որին անգամ չի կարողացել դիմադրել ՌԴ-ն: Արդյունքում ունեցանք հայաթափված Արցախ եւ խեղված ճակատագրեր: 30 տարվա բանակցությունների մեջ որեւէ անգամ Արցախն առանց հայերի չի էլ քննարկվել: Հայ ժողովուրդն արարել է Արցախում, Ադրբեջանը եւս չի հերքել այդ փաստը, բայց Փաշինյանը Պրահայում հայտարարեց, որ ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը: Ի՞նչ աներ Ռուսաստանը: Նա էլ իր, այսպես ասած, կոզրն ունեցավ` հօգուտ իրեն: Ղարաբաղը, ի վերջո, Ռուսաստանինը չէ, մերն է, ռուսը չի կարող մեր փոխարեն ինչ-որ բան անել:

 

- Իշխանությունները մեղադրում են նաեւ Սամվել Շահրամանյանին` Արցախը հանձնելու մեջ:

 

- Սամվել Շահրամանյանին երբեւէ տեսած չկամ: Այդքան այցելել եմ Արցախ, բայց ոչ մի անգամ նրան չեմ հանդիպել: Չեմ հասկանում, թե որն է Շահրամանյանի մեղավորությունը, իրոք չեմ հասկանում: Նա ի՞նչ պետք է աներ, եթե Հայաստանից արդեն Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչել էին: Ադրբեջանը հարձակվեց Արցախի վրա, սա էստեղ նստած՝ ասում էր․ ուշադիր հետեւում ենք: Լավ է՝ չէր ասում․ պոպկորն ուտելով ենք նստած հետեւում Արցախի պատերազմին: