Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

 ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Աննա Մկրտչյանը վստահ է, որ թեպետ Նիկոլ Փաշինյանը որևէ դեպքում չի հանձնի իշխանությունը, բայց շատ դեպքեր, ձևեր և պայմաններ կան, որոնց օբյեկտիվ գոյությունը ստեղծելու պայմաններում Փաշինյանը հայ հասարակական և քաղաքական տիրույթում այլևս չի հայտնվի:

«Մեր փրկությունը, մեր գոյատևումը մեր սեփական ուսերին է: Ես վստահ եմ, որ այս իրավիճակը երկար տևել չի կարող. չարի վերջը մի օր հաստատ գալու է, դավաճանների վերջը մի օր հաստատ գալու է: Մենք բոլորս դրա մեջ պետք է ունենանք մեր բաժին պատասխանատվությունն ու մեր բաժին գործողությունները: Ես վստահեցնում են ձեզ, որ սրանից ազատվելու ցանկություն ունեցող քաղաքացիների թիվն ավելին է, քան դուք պատկերացնում եք»,- 168TV-ի «Ռեվյու» հաղորդման ընթացքում ասաց նա:

Դիտարկմանը՝ քաղաքացիներն ասում են՝ պետք է ուղղորդում լինի այս իրավիճակից դուրս գալու համար, որպեսզի իրենք էլ կարողանան համախմբվել, նա արձագանքեց. «Իհարկե, ճիշտ են ասում: Ես ուզում եմ մեր քաղաքացիներին հուսադրել, որ այդ ուղղորդումն իհարկե կլինի, բայց իրենք էլ այդ ուղղորդման ազդանշանները լսելուն պես հանկարծ չվարանեն և հասկանան, որ հենց իրենց գործողությունների մեջ է նաև մեր հավաքական փրկությունը»:

Նրա խոսքով՝ աշխարհաքաղաքական կոնսենսուս ի շահ հայկական պետության երբեք չի լինելու, այն պետք է ձևավորվի հայ հասարակության և Հայաստանում ակտիվ հասարակական, քաղաքական գործունեությամբ զբաղվող անձանց միջև. «Այդ կոնսենսուսը հասունանալու է»:

Հարցին՝ այսինքն՝ ժողովուրդը պետք է դուրս գա փողոց, որպեսզի միջազգային հանրությունը հաշվի՞ նստի դրա հետ, նա պատասխանեց. «Մենք որևէ մեկից իշխանություն չենք մուրալու, որ մի հատ էլ մեզ հետ միջազգային հանրությունը հաշվի նստի: Մենք Նիկոլ չենք, է՞, որ գանք-ասենք՝ Արցախը կտամ, Հայաստանի տարածքների մեծ մասի անունը կդնեմ անկլավ՝ կտամ, երրորդ պետությանը ասի՝ ուզում ես ФСБ-ն կանգնի՞՝ թող ФСБ-ն կանգնի, ուզում ես FBI-ը կանգնի՝ թող FBI-ը կանգնի: Մենք այդպիսին չենք, մեր տեսական հնարավորությունը՝ աթոռ ունենալու, չարժի գրոշ անգամ, եթե դա այս գնով է լինելու: Ես նորից եմ կրկնում՝ մեր միակ բաղձալի կոնսոլիդացիան և կոնսենսուսը լինելու է հայ հասարակության, Հայաստանի քաղաքացիների միջև և Հայաստանում ակտիվ հասարակական-քաղաքական գործունեությամբ զբաղվող անձանց միջև: Այդ հասկացվածությունը լինելու է, այդ անձնազոհությունը լինելու է: Հայաստանի քաղաքացիները շատ լավ հասկացել են, որ դավաճանությունից ազատվելը կարծես զոհասեղան լինի, և այդ զոհասեղանին յուրաքանչյուրս ինչ-որ մի բան պետք է դնենք: Դավաճաններից ազատվելու այլ տարբերակ չկա»: