Հայաստանի Հանրապետական կուսակցություն

«Առաջիկա փաստաթղթի միայն վերնագիրն է հայտնի՝ խաղաղության պայմանագիր, մնացած ամբողջն անորոշ է։ Վստահ եմ, որ նույնիսկ ԱԳՆ-ում զրո պատկերացում ունեն, թե ինչ են գրելու այդ պայմանագրում։ Ադրբեջանն առաջարկել է հինգ սկզբունք, սրանք ընդունել են։ Հինգն էլ Հայաստանի պարտականությունների մասին են, ընդ որում՝ նսեմացուցիչ, ինքնակործանման տանող, որպես սուբյեկտ, պետություն ու հանրույթ՝ գոյությունդ ավարտող։ ՀՀ-ի համար դա դատավճռի ստորագրում է։ Պայմանագրի մի ամբողջ գլուխ լինելու է Ադրբեջանի իրավունքների ու ազատությունների, մյուս գլուխը՝ Հայաստանի պարտականությունների և ինքնաոչնչացման մասին։ Կսահմանվեն Ադրբեջանի իրավունքները Լեռնային Ղարաբաղում, ինչպես նաև Հայաստանի պարտականությունները՝ չխառնվել, մոռանալ, հեռու քաշվել, որևէ ազդեցություն չունենալ, որևէ կերպ մասնակից չլինել»,- նշեց ընդդիմադիր գործիչը:

 

Նախկին փոխնախարարի կարծիքով՝ դա չի կարող խաղաղություն լինել, քանի որ ցանկացած խաղաղություն բալանսավորված է և պետք է ունենա երաշխիք, ընդ որում՝ այդ երաշխիքը պետք է առաջին հերթին լինի այն կողմի ձեռքերում, որն ավելի շատ է ձգտում խաղաղության. «Փաշինյանն ասում է, թե խաղաղություն կարող է լինել, բայց դրա համար միջազգային երաշխիքներ են պետք։ Այսինքն՝ նա դարձյալ ակնկալում է դրսից ինչ-որ մեկի երաշխիքը։ Իսկ ո՞վ է տալու այդ երաշխիքը։ Լեռնային Ղարաբաղի անվտանգային միջավայրի ապահովման հարցում նախնական նվազագույն երաշխիք ՌԴ խաղաղապահ առաքելությունն ինչ-որ կերպ տալիս է, բայց հարց է, թե ինչքա՞ն ժամանակով, ի՞նչ պայմաններում, ի՞նչ մարտահրավերների դեպքում այլևս ի վիճակի չի լինի, և անհրաժեշտ կլինի նաև հայկական գործոնի մասնակցությունը։ Այս խնդիրներն ամբողջապես անպատասխան և անորոշ են։ Իսկ եթե դու պետություն ես, քո երկրում քաղաքացիներ են ապրում, ներդրում անում, մարդիկ են ծնվում, ծրագրեր կազմում, ընտանիքներ են ձևավորվում, և դու որևէ մեկին որևէ երաշխիք չես տալիս, ուրեմն այլևս գոյություն չունես»:

 

«Նման տեսակի իշխանություններ այսօր աշխարհում գոյություն չունեն, և զարմանալի է, որ Հայաստանում այս իրավիճակում այս տեսակի իշխանություն կա։ Խաղաղության օրակարգը կեղծ է, քանի դեռ դու ինքդ այդ խաղաղության համար ոչինչ չես անում։ Բանակցողին փոխել՝ չի նշանակում, թե մեկ անձի փոփոխությամբ Հայաստանի պոտենցիալ հնարավորությունները փոխվելու են։ Բանակցողին փոխել՝ նշանակում է ձևավորել մի համակարգ, որը պետք է իր բոլոր հնարավորությունն ի սպաս դնի ՀՀ բանակցային դիրքերն ամրացնելու, վերափոխելու, վերադասավորելու, գոյություն ունեցող միջազգային քաղաքականության հնարավորությունները համադրելու և ՀՀ-ի համար առավել շահեկան խաղաթղթեր կիրառելու գործին։ Երբ նա գնա բանակցությունների, պետք է ունենա, օրինակ, պաշտպանության նոր նախարար՝ վստահ լինելով, որ նա ամեն օր անվտանգությունն ամրացնում է»,- ամփոփեց Արտակ Զաքարյանը: